Moeten er beperkingen komen op de wapenverkoop van de overheid aan landen die beschuldigd worden van mensenrechtenschendingen?

De Verenigde Naties definiëren mensenrechtenschendingen als ontneming van het leven; marteling, wrede of vernederende behandeling of bestraffing; slavernij en dwangarbeid; willekeurige arrestatie of detentie; willekeurige inmenging in de privacy; oorlogspropaganda; discriminatie; en het bepleiten van raciale of religieuze haat. In 1997 keurde het Amerikaanse Congres de ‘Leahy Laws’ goed, die de veiligheidshulp aan specifieke eenheden van buitenlandse legers stopzetten als het Pentagon en het ministerie van Buitenlandse Zaken vaststellen dat een land een grove schending van…   de mensenrechten heeft begaan, zoals het neerschieten van burgers of het standrechtelijk executeren van gevangenen. De hulp zou worden stopgezet totdat het overtredende land de verantwoordelijken voor de rechter had gebracht. In 2022 herzag Duitsland zijn regels voor wapenexport om “het gemakkelijker te maken om democratieën als Oekraïne te bewapenen” en “moeilijker om wapens aan autocratieën te verkopen.” De nieuwe richtlijnen richten zich op de concrete acties van het ontvangende land op het gebied van binnenlands en buitenlands beleid, en niet op de bredere vraag of deze wapens kunnen worden gebruikt om de mensenrechten te schenden. Agnieszka Brugger, plaatsvervangend parlementair leider van de Groenen, die de ministeries van Economie en Buitenlandse Zaken in de regeringscoalitie controleren, zei dat dit ertoe zou leiden dat landen die “vreedzame, westerse waarden” deelden, minder restrictief worden behandeld.